Mirall Sonor

"Creo en mí porque algun día seré todas las cosas que amo"

6.12.05

la buena vida


me sentaré. reiré con vosotros. me contaréis como estáis, qué tal os va la vida. es el momento de disfrutar de esto. no habrá envidias, ni malas caras. sólo sinceridad y buen rollo. a veces hay gente tan amargada que intenta joderte. pero nadie nos estropeará la tarde. simplemente saldremos a tomar unas cañas. y nos sentiremos bien. bien por estar todos juntos. bien por estar aquí. por estar a gusto. por ver que aunque cambien las cosas, nada cambia. bien por hacer el esfuerzo. da igual que nos separen los trabajos, la distancia, las cosas que nos pasan -que antes compartíamos-. quiero que esta voluntad dure para siempre. ojalá siempre nos queramos tanto como para seguir como hasta ahora. con nuestros momentos, claro. pero sintiéndonos bien con nosotros y por nosotros. cuando estoy perdida, y me corroen las dudas, no sé dónde estoy, ni qué voy a hacer con mi vida... me acuerdo de estos momentos. y no me siento sola. y eso, creedme, para mí es lo más importante.


4 Comments:

  • At 7:38 p. m., Blogger Albert R. said…

    Con unas risas y unas sonrisas, amenizadas con carcajadas, todos los males se pasan al instante, durante aquel instante.

    :)

    Bona nit/dia!

     
  • At 10:28 p. m., Blogger Lost in Translation said…

    buffff jo trobo a faltar aquests moments ara mateix. Una mica de pau, una mica de bon rotllo.
    Sobretot el que mes ilusió em faria ara mateix seria passar-me una tarda amb amics prenent un mate. Trobo molt dificil trobar gent que li agradi el mate aqui i tantes converses...tants moments...no se...buf.

     
  • At 7:25 p. m., Blogger Albert R. said…

    Si, Blur!

    No els escoltava desde feia temps. Els vaig redescobrir fa poc i els trobo molt més interessants i apassionants que abans. M'ho passo de bé! jaja

    Els peixitus s'han de cuidar bé. Jo sempre en tenia de petit, però sempre es morien. Era impossible que no. I jo ho intentava...! Però bé! Si et compres un peix guai segur que el portes molt bé i t'acaba resolvent integrals :P


    Somriures :D

    PD: Gràcies pel link, quina il.lusió!

     
  • At 9:16 a. m., Blogger stel said…

    poder seure, riure, parlar amb aquells qui t'estimes encara que no els vegis tant sovint com voldries és una de les coses més genials que poden passar, jeje. reconforta pensar en aquesta mena de moments oi? és una gran sensació :)
    i jo també m'apunto a això dels agraïments ;) MERCI PEL LINK!!

     

Publica un comentari a l'entrada

<< Home